Κακοί οιωνοί για την ιταλική οικονομία

Σύμφωνα με την WAll Street Journal αυξάνουν τα ανησυχητικά σημάδια για την ιταλική οικονομία. Η σχετικά καλή χρηματοπιστωτική κατάσταση της Ιταλίας, εκτιμά η εφημερίδα, οφείλεται σε μερικούς ικανούς ρυθμιστές τραπεζίτες και στον ταλαντούχο κεντρικό τραπεζίτη της χώρας, Μάριο Ντράγκι. Δυστυχώς οι επιτυχίες της δεν σημαίνουν πως όλα πάνε καλά. Ο Ντράγκι παραπονείται πως η «Ιταλία αδυνατεί να επεκταθεί με έναν σταθερό και βιώσιμο ρυθμό... εξαιτίας της σαφούς απώλειας ανταγωνιστικότητας συγκριτικά με τους βασικούς Ευρωπαίους εταίρους μας».



Από το 1998 ως το 2008, η παραγωγικότητα της Γερμανίας αυξήθηκε 22%, της Γαλλίας 18%, και της Ιταλίας μόλις 3%. Εάν δεν αυξηθεί ταχύτερα η παραγωγικότητα, η οικονομία της Ιταλίας θα είναι ανήμπορη να επεκταθεί ταχύτερα από 1% σύμφωνα με τις κυβερνητικές προβλέψεις για φέτος και το 2011.

Σε αυτή τη περίπτωση, εκτιμά ο ΟΟΣΑ, τα φορολογικά έσοδα της χώρας θα μειωθούν και η Ιταλία δεν θα μπορεί να ικανοποιήσει τον στόχο μείωσης του ελλείμματός της. Όμως οι νέες επιχειρήσεις που χρειάζεται να καινοτομήσουν και να αυξήσουν την παραγωγικότητα και την ανάπτυξη δυσκολεύονται πολύ να απογειωθούν εξαιτίας της κρατικής γραφειοκρατίας, της εμπλοκής των πιστώσεων, της διαφθοράς, της δομής της φορολογίας που ευνοεί τη φοροδιαφυγή και την ανικανότητα της κυβέρνησης να απαλλαγεί από την μαφία.

Η ιταλική οικονομία έχει ως αιχμή της τα βιομηχανικά καταναλωτικά προϊόντα υψηλής ποιότητας που παράγονται από μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Όμως, αυτές οι εντατικές σε εργασία επιχειρήσεις χάνουν συνεχώς μερίδιο αγοράς από τα χαμηλότερης ποιότητας και πολύ φθηνότερα προϊόντα που παράγουν οι κινέζοι είτε στην Κίνα είτε στην ίδια την Ιταλία (από κινεζικές κοινότητες).

Το σημαντικότερο, όμως, είναι η δυσκολία με την οποία ασκείται η επιχειρηματική δραστηριότητα στην Ιταλία, η οποία με βάση στοιχεία της Παγκόσμιας Τράπεζας, κατατάσσει τη χώρα στην 80η χειρότερη θέση στον κόσμο μετά την Μογγολία, τη Ζάμπια ή την Πορτογαλία (31η θέση).

Με το χρέος της Ιταλίας στα 120% του ΑΕΠ (όταν στην Πορτογαλία είναι μόνον 85%) και τις διαρθρωτικές αυτές αδυναμίες της οικονομίας της να μην βρίσκουν λύση, δεν είναι περίεργο που τα ασφάλιστρα κινδύνου της Ιταλίας ακολουθούν από κάποια απόσταση την ανοδική πορεία αυτών των ομολόγων τους της λοιπής ευρωπαϊκής περιφέρειας.