Οι αδιόριστοι εκπαιδευτικοί με αναπηρία αξιώνουν το δίκιο τους

Απίστευτο εμπαιγμό και κοροϊδία εις βάρος των αδιόριστων εκπαιδευτικών με αναπηρίες 67% και άνω καταλογίζει στην πολιτική ηγεσία του υπουργείου παιδείας ο πανελλήνιος σύλλογος εκπαιδευτικών με αναπηρίες. Ο σύλλογος απευθύνει έκκληση στο υπουργείο παιδείας να τηρήσει τις δεσμεύσεις του και να προχωρήσει σε διορισμό όλων των εκπαιδευτικών με αναπηρίες 67% και άνω που υπέβαλλαν φέτος αίτηση διορισμού.



Ο εμπαιγμός στον οποίον αναφέρεται ο σύλλογος ξεκινά από τον Αύγουστο του 2009 , όταν νομοθετήθηκε ο μόνιμος διορισμός των εκπαιδευτικών με αναπηρίες που έχουν συμπληρώσει δωδεκάμηνη προϋπηρεσία, από το σχολικό έτος 2009 -2010. Νοέμβριο του 2009 οι δικαιούχοι προσκλήθηκαν δια σχετικής εγκυκλίου να καταθέσουν δικαιολογητικά. Μετά την ολοκλήρωση της διαδικασίας κατάθεσης δικαιολογητικών ... τίποτε! Ουδέποτε αναρτήθηκε ο αναμενόμενος ειδικός πίνακας διορισμού, ουδεμία επ’ αυτού εξήγηση δόθηκε, όπως ο σύλλογος αδιορίστων εκπαιδευτικών με αναπηρίες πικρόχολα σχολιάζει “η παρουσιασθείσα ως πρόσκληση για διορισμό απεδείχθη στην πράξη πρόσκληση... καταγραφής μας” .

Αφαντο λοιπόν το δικαίωμα διορισμού για την περίοδο 2009 - 2010, στην αναμονή υποχρεωτικά οι εκπαιδευτικοί με αναπηρίες για ετεροχρονισμένη δικαίωση στην επικείμενη 2010 – 2011. Βάσει λοιπόν του ψηφισθέντα τον φετινό Απρίλιο Ν.3848/2010 (ΦΕΚ 71 Α΄) άρθρο 9 παρ.10 ξανά μανά πρόσκληση για κατάθεση δικαιολογητικών και ένταξη τους σε πίνακες διορισμού καθώς και πρόσκληση δήλωσης περιοχών για μόνιμο διορισμό σε κενές οργανικές θέσεις. Πρώτο δεκαήμερο του Αυγούστου δημοσιοποιούνται οι διορισμοί ειδικών κατηγοριών και ο εμπαιγμός των εκπαιδευτικών με σοβαρές αναπηρίες αποδεικνύεται ότι – όπως ο σύλλογός τους έμπλεος πλέον οργής καταγγέλει – δεν έχει τέλος. Επί συνόλου 281 ατόμων διορίζονται μόλις 110, στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια, μάλιστα δε ορισμένοι κλάδοι παντελώς εξαιρούνται . Σα να μην φτάνει αυτό, ελάχιστοι διορίζονται πλησίον του τόπου βιολογικών αναγκών του παρότι τούτο προβλέπεται σαφέστατα από την κείμενη νομοθεσία (ΠΔ 50/96). Το τελικό “κτύπημα” στα θεσπισμένα δίκαια των εκπαιδευτικών με αναπηρία δίδεται με υπουργική απόφαση σύμφωνα με την οποία καμιά μετάθεση δεν είναι δυνατή για την επόμενη τριετία συμπεριλαμβανομένων των ειδικών κατηγοριών. Πρακτικώς, όλα τα παραπάνω συνιστούν βήμα – βήμα κατάργηση του προστατευτικού νομοθετικού πλαισίου για τους εκπαιδευτικούς με αναπηρία, ξεκάθαρη και απροσχημάτιστη.

Εξίσου μεθοδευμένη , όπως ο σύλλογος των συγκεκριμένων εκπαιδευτικών καταγγέλλει, είναι η επιβολή του δόγματος “διαίρει και βασίλευε” στις ειδικές ομάδες υποψηφίων διορισμού, προς έλεγχο/οριοθέτηση των αντιδράσεων. Οπως επισημαίνει ο πρόεδρος του συλλόγου Αθανάσιος Μπίτης “προσπαθούν να στρέψουν τους εκπαιδευτικούς με αναπηρίες ενάντια στους συναδέλφους τους πολύτεκνους που είναι σχετικά πιο ευνοημένοι μιας και οι σχετικές μ’ αυτούς προστατευτικές νομοθετικές διατάξεις προηγούνται χρονολογικά. Πλανώνται αν νομίζουν ότι θα επιτύχουν τον στόχο τους, η μεθοδολογία είναι πολύ γνώριμη”.

Ανεξαρτήτως των παραπάνω που συνιστούν (εύλογες) εκτιμήσεις, το ερώτημα που αντικειμενικά τίθεται είναι απλό : Αν το υπουργείο παιδείας δεν αναγνωρίζει ως ορθές τις προστατευτικές διατάξεις της κείμενης νομοθεσίας για τους εκπαιδευτικούς με αναπηρία 67% και άνω , γιατί ευθέως δεν δηλώνει τις προθέσεις του και αντ’ αυτού τις καταργεί μεθοδευμένα στην πράξη; Γιατί αντιμετωπίζει τους δίκαια οργισμένους για την παραβίαση των νόμων εκπαιδευτικούς με αναπηρίες 67% και άνω ως ... εχθρό λαό;